Loowoldborg

foto: Karen Mulders

LOOWOLDBORG

In het slaperige dorp Loowoldborg lijkt niet veel te gebeuren; ’s nachts hoor je alleen de wind en de dieren, bij een enkel raam gesnurk en gezucht. Maar achter al die keurige geveltjes gaan geheimen schuil, verlangens van liefde en haat, gulheid en hebzucht. In de bloemkoolvormige witte schimmelhuizen woonwijk, waar elk navigatiesysteem op hol slaat, slaapt mevrouw Koch en droomt van haar zoon Timmy, ver weg in de woestijn. In het huis aan het Koningskanaal, slaapt mevrouw Foxel-Diksen, twee maal weduwe, en trilt en schokt in haar geschuurde slaap. Ook mijnheer Waldo, tweehonderdveertig pond mijnheer Waldo, slaapt met onder zijn hoofd een fles jenever en droomt van zijn moeder, die hem zo vaak betrapte, woelt daardoor zijn vettige bed tot een rattennest. Als de eerste zonnestralen het dorp wakker kussen, komt er langzaam leven en beweging; de valse postbode, de verdroogde juf, de sjoemelende slager, de langzaam naar de afgrond glijdende eigenaar van de laatste manufacturenwinkel en alle andere inwoners staan één voor één op en beginnen aan de dag, zonder verwachtingen maar met een sprankje hoop op een verrassing, passie, spanning of sensatie.  E Poi laat u zien, maar vooral horen, wat er op ’n dag maar ook in ’n nacht voorvalt. Laat u meevoeren in de poëzie, de schoonheid, de alledaagsheid maar ook in de onderbewuste kwellingen en verlangens van de inwoners van zo maar een Drents dorp.

Deze voorstelling kan nog geboekt worden!

 

Toneelgroep. Epoi. Toneel.