In het najaar van 2022 gaan we beginnen met een nieuwe voorstelling. Wat dat zal worden is nog niet bekend.

 

<
Reacties op vorige voorstellingen:
Oost West:

foto: Roos Braunius

Reacties op de première van Oost West:

‘Wij hebben vanmiddag een heerlijke voorstelling gezien. Het verhaal is zeer van deze tijd en goed herkenbaar. Vlot gespeeld, met veel humor, een heerlijk stuk met veel smaakjes. Het steeds weer met zang en dans inbreken van Calandra werkt kostelijk. We hebben echt
genoten.’

‘Och, wat heb ik gistermiddag genoten van Oost West…
Die muziektherapeut, wat een idee om zo problemen op te lossen, kostelijk en hilarisch… maar ze verbindt ook alle menselijke lagen met elkaar.  Het verhaal en de problemen, zo van deze tijd maar door de prachtige muziek van Verdi, Mahler en dan weer Andre Hazes, wordt het allemaal zo betrekkelijk.
Compliment voor jou, Leny!’

 

LOOWOLDBORG
Enkele reacties:Wat een poëtische taal!  –  Als ik mijn ogen dicht deed, was ik weer in de stal.   –  Ik wilde alleen maar luisteren maar was ook nieuwsgierig om te zien hoe alle geluiden gemaakt werden.

In het slaperige dorp Loowoldborg lijkt niet veel te gebeuren; ’s nachts hoor je alleen de wind en de dieren, bij een enkel raam gesnurk en gezucht. Maar achter al die keurige geveltjes gaan geheimen schuil, verlangens van liefde en haat, gulheid en hebzucht. In de bloemkoolvormige witte schimmelhuizen woonwijk, waar elk navigatiesysteem op hol slaat, slaapt mevrouw Koch en droomt van haar zoon Timmy, ver weg in de woestijn. In het huis aan het Koningskanaal, slaapt mevrouw Foxel-Diksen, twee maal weduwe, en trilt en schokt in haar geschuurde slaap. Ook mijnheer Waldo, tweehonderdveertig pond mijnheer Waldo, slaapt met onder zijn hoofd een fles jenever en droomt van zijn moeder, die hem zo vaak betrapte, woelt daardoor zijn vettige bed tot een rattennest. Als de eerste zonnestralen het dorp wakker kussen, komt er langzaam leven en beweging; de valse postbode, de verdroogde juf, de sjoemelende slager, de langzaam naar de afgrond glijdende eigenaar van de laatste manufacturenwinkel en alle andere inwoners staan één voor één op en beginnen aan de dag, zonder verwachtingen maar met een sprankje hoop op een verrassing, passie, spanning of sensatie.  E Poi laat u zien, maar vooral horen, wat er op ’n dag maar ook in ’n nacht voorvalt. Laat u meevoeren in de poëzie, de schoonheid, de alledaagsheid maar ook in de onderbewuste kwellingen en verlangens van de inwoners van zo maar een Drents dorp.
E Poi zou E Poi niet zijn, als wij u niet zouden verrassen met weer een nieuwe vorm van theater. Wij laten u de wereld niet zien, maar beleven, u bent geen toeschouwer maar deelnemer. Aarzel niet, stel niet uit, vraag u niets meer af, maar neem contact op!

 

ZERO TOLERANTIE

Zero Tolerantie (naar Over de Top van NUHR) is een voorstelling die stof tot nadenken en napraten geeft. Want E Poi wil met deze aanklacht de normen en waarden in ons land een nieuwe impuls te geven, een eind maken aan de verloedering van de maatschappij, de graaicultuur van de welgestelden, het onzedelijk gedrag van de lagere klasse, de vervuiling op straat en de toestand van de kansarme ezeltjes.